روبرتو بنینی نیز اغلب این نقل قول را در نمایش های خود تکرار می کند که هم برای داستان ها و هم برای بازی ها معتبر است.
اگرچه اژدها یک نماد منفی مطلق نیست، اما در این مورد نشان دهنده هیولا، دشمن درجه یک است. اساس رشد کودک درک این نکته است که موانع، دشمنان، ترس‌ها و وحشت‌ها همگی موجوداتی قابل تسخیر هستند.
همچنین وجود اسباب بازی مثل چرخ خیاطی، چرخ سفالگری اسباب بازی، انواع عروسک ها و ماشین ها نیز می تواند به کودک در درک مفاهیم بسیار کمک کند.
پیتر پن نماینده بزرگسالی است که رشد نکرده است، puer aeternus که به طور جادویی تمام زندگی خود را در دنیای خیالی کودکی می گذراند.
آتو توسط دزدان دریایی، سرخپوستان سرخ، پری، پری دریایی و کودکان گمشده. او کودکی است که حتی می تواند به لطف افکار شاد و غبار ستاره پرواز کند.
ذهنی که این داستان را تصور می کرد، توانست بخشی از دوران کودکی تقریباً همه کودکان متولد شده در غرب را بازگو کند. داستان مرزهای اصلی بازی را مشخص می کند.
حتی خوردن هم خالص ترین ویژگی های تخیل کتاب را به خود می گیرد. معلوم است که یک بچه چند ساله آشپزی بلد نیست، اما احساس می کند غیر از این نمی تواند بکند.
فانتزی راه حل می شود: اگر بتوانید آن را تصور کنید، می توانید آن را انجام دهید. از طریق تخیل، در بازی، هر فعالیت کوچک یا بزرگی ساده، دست یافتنی و کامل می شود.
در افسانه ها، مانند بازی ها، فانتزی تقریبا همیشه به پایان خوشی منجر می شود. فانتزی برای رشد ضروری است: به رفاه شناختی، فیزیکی، اجتماعی و عاطفی کودکان کمک می کند.
دوستی کودک با حالات عاطفی خود را ممکن می سازد و به او اجازه می دهد تا دنیای درونی خود، روان خود را بیان کند و تجربیاتی را که در زندگی روزمره زندگی می کند به تفصیل بیان کند.
از سوی دیگر، بزرگسالان از افسانه ها برای آموزش نحوه زندگی کردن استفاده می کنند. بازی و افسانه ها روانشناسی خاص خود را دارند.
بازی، بیش از هر چیز، نقش روانشناس کودک یا یک موجود کمکی و ساده کننده را بر عهده می گیرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.