خوراک منحصر به فرد را می خواهم به شما معرفی کنم خوراک بادمجان شیرین که برای بسیاری از بانوان راحتی را فراهم کرده و با جوشاندن آن می‌توانند یک غذای ایده آل و خوشمزه داشته باشند.
بادمجان (Solanum melongena) به این دلیل نامیده می شود که اولین گونه های شناخته شده برای مردم انگلیسی زبان میوه های رنگارنگ تخم مرغی شکل داشتند.
اسپانیایی ها در قرن شانزدهم بادمجان ها را berengenas یا «سیب عشق» می نامیدند، در حالی که برخی از گیاه شناسان شمال اروپا در همان دوره این گونه را Mala insana یا «سیب دیوانه» می نامیدند، زیرا فکر می کردند خوردن آن باعث ایجاد یک سیب زمینی می شود.
فرد دیوانه این ایده در اروپای قرون وسطی که خواص قابل توجهی به عنوان یک معجون عشقی دارد، به همان اندازه بی اساس بود.
اعتقاد بر این است که بادمجان از مرکز منشاء گیاهی هند، که شامل آسام و برمه است، منشا گرفته است. در زبان سانسکریت، بنگالی و هندوستانی باستان نام های کاملا متفاوتی برای آن وجود دارد که نشان دهنده قدمت آن در هند است.
در یک مرکز ثانویه، در چین، گونه‌های میوه‌های کوچک رشد کردند که به‌طور مشخص با منشأ هندی تفاوت داشتند.
اگرچه بادمجان در هند، چین و مناطق مجاور از دوران ماقبل تاریخ کشت شده است، اما به نظر می رسد که بادمجان بیش از 1500 سال در جهان غرب شناخته شده است.
نام‌های متعدد عربی و شمال آفریقا برای آن و فقدان نام‌های یونانی و رومی باستان نشان می‌دهد که اعراب در قرون تاریک یا اوایل قرون وسطی آن را به منطقه مدیترانه برده‌اند.
ملونگنا که اکنون بخشی از نام علمی است، نام عربی قرن شانزدهمی برای یک نوع بادمجان بود.
یکی از قدیمی ترین سوابق در مورد بادمجان در یک کتاب چینی است که در قرن پنجم عصر ما نوشته شده است. قدیمی ترین اسناد بعدی مربوط به عربستان در قرون 9، 10 و 12 است.
مورها بادمجان را به سمت غرب تا اسپانیا بردند، جایی که در قرن دوازدهم یا قبل از آن شناخته شده بود. در شمال اروپا اولین بار توسط آلبرت کلن در قرن سیزدهم ذکر شد، اما تا اواسط قرن شانزدهم به خوبی در آنجا شناخته شده بود.
انواع زرد و بنفش از ناپل در حدود سال 1550 به آلمان وارد شد. پنجاه سال بعد، انواع سفید، خاکستری و قهوه ای نیز در آلمان شناخته شد، از جمله انواع گرد، مستطیلی، گلابی شکل و میوه بلند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.