اجزای مختلف یک سس دبه ای مهرام را تشکیل می دهند، مانند مایعات، چاشنی ها، مواد غلیظ کننده و عوامل طعم دهنده.
سس ها به غذا طعم می بخشند و در بعضی مواقع مایعاتی که غذاها در آن پخته می شوند، فرآوری می شوند و به عنوان سس همراه سرو می شوند، یا گاهی اوقات سس هایی با طعم متضاد سرو می شود تا شخصیت غذا را ایجاد کند.
یک مرغ آبدار و خوب برشته شده با سس کباب مخصوص خود سرو می شود، اما یک اردک به صورت کلاسیک با سس پرتقال سرو می شود.
پای سیب با سس وانیل سرو می شود در حالی که پودینگ آلو سنتی که در کریسمس تهیه می شود با سس براندی گرم سرو می شود. قضاوت در مورد سرو یک غذای خاص با یک سس خاص معمولا قدیمی است امتحان شده، آزمایش شده و با ترکیب هایی که از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود کامل می شود.
به این ترکیبات کلاسیک می گویند.
سرآشپزهای مدرن طعم خود را با مواد کاملاً متفاوت تضاد می کنند. ترکیب انواع توت های میوه و غیره اکنون بخشی جدایی ناپذیر از غذاهای خوب را تشکیل می دهد و دیدن بسیاری از غذاها با سس های متضاد مبتنی بر میوه غیر معمول نیست.
رستوران ایتالیایی Travertino در Oberoi دهلی نو بلدرچین بوداده با انگور کالیفرنیایی و ماهی تن صورتی سرخ شده با گیلاس تازه مورلو سرو می‌کند.
مهم ترین دلیل برای سرو سس، رطوبت دادن به غذا است. خورش گوشت به خودی خود یک وعده غذایی است و حاوی گوشت، نشاسته مانند سیب زمینی و غیره در سسی است که از همان مایعی که در آن پخته شده است. از این رو می توان آن را همانطور که هست یا با نان خورد. اما یک پای بره کباب شده را نمی توان به تنهایی خورد زیرا خشک است و قطعاً به سس همراه آن نیاز دارد.
در هند معمولاً روتیس و برنج را با سس و کاری می خورند و اینها نیز نمونه هایی از سس ها هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.