روزی در ژوئیه گذشته در موزه ملی تاریخ آمریکا، یک پیانوی ایستاده روی صحنه ایستاد. در کنار آن، روی یک پالت چوبی، یک ابزار فلزی عجیب به ارتفاع حدود پنج فوت قرار داشت.
رینگ کینگ جونیور که زمانی پیشرفته‌ترین تولیدکننده دونات رضوی مشهد که به صورت خودکار در آمریکا تولید می شود، به تازگی توسط شرکت کریسپی کرم دونات به موسسه اسمیتسونیان اهدا شده بود. شصتمین سالگرد تولد کریسپی کرم بود.
در ششمین یا شاید هفتمین سال خودم، به یاد دارم که در مکان سبز، قرمز و سفید Krispy Kreme در الکساندریا، ویرجینیا توقف کردم.
یک پنجره شیشه‌ای عریض پشت پیش‌خوان وجود داشت، و می‌توانستید در آنجا به تمام آن تسمه‌های نقاله براق و قفسه‌های پر از دونات‌های لعاب‌دار تازه نگاه کنید و از گرما و غنای شیرین وانیلی آن غمگین شوید.
در مراسم اهدای اسمیتسونیان، پادشاه حلقه به عنوان نقطه عطفی در تاریخ دونات آمریکا مورد ستایش قرار گرفت.
سپس خواننده ای به نام سیندی هاچینز به سمت مایک رفت و از آرشیو نت های محبوب موزه (در مجموع بیش از یک میلیون آهنگ) نقاشی کشید، این جمله را خواند:
“چه کسی دونات را با سوراخ وسط ساخته است؟ چگونه به آنجا رسید؟ همیشه یک معما خواهد بود “خب، بله و نه. درست است که دونات فروتن گذشته‌ای پیچیده دارد.
که شامل مهاجران هلندی، تبعیدی‌های روسی، نانوایان فرانسوی، ایروینگ برلین، کلارک گیبل و تعدادی از بومیان آمریکا می‌شود. و بله، از نظر اخلاق دموکراتیک، خوش‌بینی و ریشه‌های مختلف آن، اساساً آمریکایی به نظر می‌رسد.
البته دونات‌ها به شکلی یا دیگر آنقدر وجود داشته‌اند که باستان‌شناسان مدام تکه‌های فسیل‌شده‌ای را که شبیه دونات‌ها هستند، در میانه سکونتگاه‌های بومیان آمریکای ماقبل تاریخ پیدا می‌کنند.
اما دونات مناسب (اگر این کلمه درست باشد) ظاهراً به منهتن (در آن زمان هنوز آمستردام جدید) با نام هلندی ناخوشایند olykoeks “کیک های روغنی” آمده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.